علی پرتو اعظم

در 1255 در اصفهان متولد شد. پدرش حاج ابوالقاسم اصفهانى منشى و صندوقدار حاج محمد حسن امین‏الضرب بود. على پس از انجام تحصیلات مقدماتى در اصفهان و تهران، از طرف امین‏الضرب براى ادامه‏ى تحصیلات عازم اروپا شد و در پاریس به تحصیل طب پرداخت و چند سالى در بیمارستان‏هاى فرانسه به كارآموزى پرداخته، در رشته‏ى پزشكى متبحر شد. ضمناً در مدت اقامت خود در پاریس، با علیقلى خان سردار اسعد رابطه‏ى كامل پیدا كرد و جزو دوستان آن مرحوم شد. پس از فتح تهران و ورود سردار اسعد به تهران و دخالت او در تمام امور، دكتر على خان اصفهانى از طرف مجلس به وكالت دوره‏ى دوم انتخاب گردید. پس از تعطیل مجلس، نامبرده به ریاست كل معارف و اوقاف ایران و همچنین ریاست مجلس حفظالصحه منصوب گردید و در همین سمت از طرف احمد شاه لقب «حكیم‏اعظم» گرفت و ضمناً در مدرسه‏ى طب دارالفنون به تدریس پرداخت و تقریباً در آن ایام پزشك معروف تهران و در فن پزشكى بى‏رقیب بود. چندى نیز ریاست مدرسه‏ى عالى علوم سیاسى با او بود. در زمان رضاشاه ریاست بیمارستان دولتى كه از بزرگترین بیمارستان‏هاى تهران بود، به او واگذار شد و قریب 15 سال ریاست آنجا با او بود. در 1314 به عضویت پیوسته فرهنگستان ایران انتخاب گردید و ریاست كمیسیون قضائى به او واگذار شد و ضمناً چند ساعتى هم در دانشكده‏ى پزشكى تدریس مى‏كرد. وفات او در 1317 اتفاق افتاد. هنگامى كه انتخاب نام خانوادگى در ایران اجبارى شد، او «پرتواعظم» را براى خود انتخاب كرد.